Undercover-Hardlopen!

Hoe het gaat met het hardlopen? Uuuuhm... Nog steeds wil ik bij iedere stap stoppen, wat een verschrikking.

Ik doe aan undercover-hardlopen. Ik woon in een zeer klein dorp en zet de wekker op onmogelijke tijden, om er zeker van te zijn dat ik niet kan worden 'gesnapt'. Ik heb liever een slaaptekort dan dat ik een bekende tegenkom terwijl ik vooruit ploeter. Ook kies ik voor de paden waarvan ik denk dat er niemand komt.

Ik schrok me van de week dan ook helemaal kapot. Ik een rondje aan het lopen (niet rennen), toen er een hardloper voorbij kwam die me begroette. Ik schrok zo erg dat ik half de bosjes indook. Idioot! Je hebt toch genoeg ruimte op een fietspad van 2 meter breed? Na navraag thuis kwam ik er echter achter dat het normaal is om elkaar te begroeten. Er is zoiets als een hardloopcommunity. Een groep mensen die 'lekker actief zijn' (ahum). En de leden van die community begroeten elkaar. Eigenlijk heel sociaal wenselijk gedrag.

Great, daar gaat mijn idee van undercover-harlopen...