Het Begin

Schaamteloos. Schaam-te-loos. Niet eens een afstand van drie lantarenpalen kunnen afleggen. Ik denk dat ze dit bedoelen met episch dieptepunt. Het kan er in ieder geval niet ver vanaf zitten. Drie lantarenpalen.

Helaas is mijn voornemen om het incident geheim te houden niet gelukt. Mijn familieleden is het niet ontgaan dat ik recent in kleding rond sluip die verdacht veel lijkt op sportkleding. Uiteindelijk geef ik toe dat ik een poging heb gedaan om te rennen. M'n broertje lacht me niet eens zo hard uit als ik had gedacht. Hij zegt dat ik nu moet doorgaan... Anders mijn eerste avontuur voor niets geweest. Ho. Wacht. Wat?! Voor niets? Die ervaring? Nee. Dat gaat dus niet gebeuren. Ik moet en zal in ieder geval niet voor niets hebben geleden!

Op 27 maart trek ik mijn schoenen weer aan. Wetend dat ik nu minder anoniem ren - m'n familieleden weten er nu van - moet ik toch op z'n minst die eerste lantarenpalen kunnen tackelen. Ik besluit dat er toch minstens een aantal kilometer moeten worden afgelegd. Vraag niet hoe. Ik loop meer dan dat ik ren. Met een afstand van 3.08 kilometer in een tijd van 24:06 minuten en een gemiddelde snelheid van 7:49 minuten per kilometer ga ik langzamer dan een 85-jarige met rollator.

En toch; voor mij is dit de eerste stap en een bijna olympische prestatie. De pijn in mijn longen, keel en benen is gekmakend. Maar toch; dat ik überhaupt een soort van kan rennen verbaast me.

Drie Lantarenpalen

Tot mijn grote schaamte is het inmiddels April 2013 en mijn fitheidsplan is nog steeds niet actief.
Ik heb ook nog geen trainingspartner. Voor welke activiteit dan ook. Dat wordt dus een individuele sport. Laagdrempelig. Waarbij je lekker veel calorieën verbrandt. Horror o horror, er is maar een sport waarvan ik weet dat die aan deze vereisten voldoet: hardlopen.

Het is misschien tijd om te vertellen dat ik al zeker zo'n 5 jaar niet sport. At all. En stijldansen - wat ik dus 9 jaar heb gedaan - wordt door sommige mensen niet eens als sport gezien. (Het mag duidelijk zijn dat ik het daar grondig mee oneens ben overigens). Oja, en ik rook. Veel. Inmiddels al een jaar of 10.

Uit wanhoop - ik heb immers nog geen alternatief geniaal plan - besluit ik om te gaan rennen. De eerste twee pogingen ben ik bijna succesvol. Ik heb een trainingsbroek aangetrokken en een windjack en plof op de bank, zonder een voet buiten de deur te hebben gezet. Maar he; het begin is er.

Ergens eind Maart 2013 is het dan zover. Ik besluit om te gaan rennen. Ik overtref mezelf en zet een eerste stap buiten de deur. Daar is meteen alles mee gezegd. Veel verder kom ik niet. Na drie lantarenpalen ben ik vol-le-dig gevloerd. Drie lantarenpalen: dat is dus nog niet eens tot het eind van mijn straat. Ik besluit dat dit niet heeft plaatsgevonden en nooit een woord met iemand te wisselen over deze bijna-dood-ervaring.

Van Uitstel Komt Afstel...

Inmiddels is het Maart 2013 en ben ik er nog niet over uit hoe ik mijn fitte-ik ga vinden. Het liefst zou ik dansen, stijldansen om precies te zijn. Maar de tijd dat ik dat deed is lichtjaren geleden.
Bovendien - minor detail - heb ik geen danspartner. Jammer de bammer. Het is tijd om te kijken welke sport ik wel kan beoefenen. Yoga bijvoorbeeld. Na een paar tutitorials op Youtube te hebben bekeken zie ik mezelf toch niet zo snel the tree doen. Een sportschool lijkt me verschrikkelijk. Mijn fitte-ik lijkt (ver) buiten bereik. Waar te beginnen?

Het enige wat vaststaat is dat ik geen energie heb en er NU wat aan moet doen.

NU.

GOYA!

Get Of Your A**

Het is ergens in Februari 2013 als ik - een 28 jarige studente - vaststel dat ik out of shape ben. Tot aan januari heb ik als een razende gestudeerd. Kilo's aan informatie opgenomen om al m'n tentamens te halen. Maar ook lichamelijk ben ik kilo's rijker. De weegschaal vermijd ik al geruime tijd, maar m'n broeken van vorig jaar zijn toch wel aan de krappe kant. Ik ben er klaar mee en neem me voor om fitter te worden. De tentamens zijn gehaald, en nu is het de hoogste tijd om in mijn fysiek te investeren.

Ik beloof dan ook plechtig aan mezelf dat ik meer zal bewegen en fit zal worden.