World Cup 2014 - Verwachtingen

Verwachtingen

Niet alleen emoties maken een belangrijk onderdeel uit van sportbeleving, (hooggespannen) verwachtingen zijn minstens even belangrijk. Nu alle landen hun eerste WK-wedstrijd hebben gespeeld, wordt er in alle groepen aan de tweede ronde van de duels begonnen. Hierbij wordt de eindstand van de duels steeds belangrijker, want voor sommige landen is er de kans dat zij bij verlies naar huis moeten. Daarnaast zijn er ook individuele verwachtingen. Er zijn ook wereldspelers die zich moeten bewijzen. Rooney is nog doelpuntenloos in het shirt van Engeland. Suarez is voor de wedstrijd van vandaag voor het eerst fit... En naast persoonlijke honger wordt er nu bovendien niet meer alleen gevoetbald om winst, maar voor sommige teams ook om niet naar huis te hoeven.

#ColCiv

Ja, er zijn voetbalwedstrijden waar je niet met plezier naar kijkt, maar waar je gewoon even doorheen moet. Want dat spanning en verwachtingen niet altijd mooie wedstrijden opleveren bleek wel uit de eerste wedstrijd van vandaag. Na het inkomen van de 36 jarige (!!!) Drogba kwam de Ivoorkust achter. Deze achterstand kon niet worden ingelopen, maar werd alleen maar vergroot, met een 2-1 als uitslag. Colombia is met twee overwinningen in de groep in ieder geval zeker van het halen van de volgende ronde.

#UruEng

En over hoge verwachtingen gesproken, de waren er zeker voor de tweede wedstrijd, uit Groep D. Uruguay en Engeland, dat beloofde een spektakel. Suarez nam deel aan zijn eerste wedstrijd van dit WK, waarbij er nogal wat op het spel stond. Uruguay had alle hoop op hem gevestigd. Maar ook voor de Engelse Rooney moest het vandaag gebeuren, hij was doelpuntloos tot aan deze wedstrijd. En beide heren bleken met de verwachtingen en de druk om te kunnen gaan. Suarez loste de verwachtingen in met twee goals. Na 39 minuten kopte hij de bal in de goal, achter doelman Hart. Ook Rooney passeerde uiteindelijk in de 77e minuut Muslera, waarmee Engeland eindelijk op gelijke stand kwam. In de 85e scoorde Suarez weer een treffer, waarmee de eindstand op 2-1 kwam. Engeland heeft nu als enige land uit Groep D, waardoor het er naar uitziet dat Gerrard en co. (wat een aanvoerder) het WK al in de groepsfase moet verlaten. De enige mogelijkheid dat Engeland doorgaat is als zij geluk hebben en indien Italië alle wedstrijden wint.

#JapGri

Ook voor Japan en Griekenland was het zaak om punten te behalen. Ik hoopte op een vurige wedstrijd, maar dat viel tegen. Allereerst bleken de Grieken allerminst bereid om ook maar een beeeetje te voetballen. En daarnaast, man o man, de arbitrage.... Een verschrikking. De meest opvallende man was misschien wel de scheidsrechter. Met ontzettend veel onnodige en foutieve arbitrale beslissingen, zorgde hij dat de wedstrijd helemaal niet in zijn ritme kwam. Nadat hij in de 38e minuut Katsouranis met rood (twee keer een gele kaart) het veld afstuurde waren de Grieken helemaal niet meer bereid om te voetballen. En hoewel Japanners bekend staan om hun respect naar scheidsrechter was vanavond zelfs bij hen het ongenoegen over de arbiter zichtbaar. Met de 0-0 eindstand is dan ook wel alles gezegd.

Gelukkig hebben we nog heel wat mooie wedstrijden op het programma staan, en kunnen we dus nog even blijven dromen en hopen :).

World Cup 2014 - Emotie (AusNed, SpaChi, KamKro)

Voetbal is emotie

Sport. Wat is het toch mooi! Heroisch, episch, meeslepend... De bekende hoge pieken en diepe dalen zijn voor de hele wereld bij de deelnemende teams te bewonderen. Bijna een week na de start van de World Cup 2014 hebben we als toeschouwers al het nodige lief en leed voor de kiezen gehad. Van de voetbalhoogstandjes (#SpaNed en #BraMex) tot aan 90 minuten durende martelgangen (#IrnNga en #RusKor). Het is allemaal al de revue gepasseerd. En dan was er nog een bonus voor de vrouwelijke fans in de vorm van de Olympisch schaatskampioenen Michel en Ronald Mulder in de studio bij de NOS ;) :). Vandaag, op de zeven de dag van het WK ontbrak het in ieder geval ook niet aan spanning en sensatie.

#AusNed

Wat was ik blij dat ik ongestoord de wedstrijd kon zien. Schreeuwend, nagelbijtend, discussiërend... O o o, wat was deze wedstrijd verschrikkelijk spannend!!! Nou ja, misschien alleen voor Oranjefans, want echt mooi voetbal was het zeker niet... Ik denk dat de wedstrijd elders in de wereld ook als een lijden werd ervaren. Want de Australiërs gaven zich niet zomaar gewonnen. Wie had gedacht dat Nederland twee keer van een achterstand zou moeten terugkomen? De uiteindelijke overwinning van 2-3 heeft Nederland dan ook duur moeten bekopen. Zowel de aanvoerder Van Persie (twee gele kaarten) als Martins Indi (afgevoerd op een brancard) voor de aankomende wedstrijd(en) uitgeschakeld. Dat wordt nog wat voor de volgende wedstrijd.

#SpaChi

En dat de volgende wedstrijd niet zo makkelijk zal zijn werd gedemonstreerd in de tweede wedstrijd. Want de tegenstander van de 23e kwam vanavond ook aan het voetballen. En hoe. In de andere wedstrijd uit Groep B namen de Chilenen - gekleed in ontzettend transparante (witte) broekjes - de wereldkampioen Spanje even op de hak. En na 90 minuten stond het bij de stand van 2-0  onomstotelijk vast... Spanje is uitgeschakeld op dit WK. Gestrand in de groepsfase, en Casillas die daarna het Spaane volk om vergiffenis vraagt... Episch!

#KamKro
En dat voetbal emotie is, was goed te zien in de laatste wedstrijd van de dag. In de wedstrijd die met 0-4 werd gewonnen door Kroatië maakte Kameroen het zichzelf moeilijk. Song werd bestraft met een rode kaart nadat hij zijn elleboog in de rug van zijn tegenstander plaatste, waardoor Kameroen met 10 man achterbleef. Dat Assou-Ekotto zijn ploeggenoot Moukandjo ook nog een kopstoot gaf is natuurlijk helemaal van de zotte.

Op maandag zal er in de wedstrijd #NedChi moeten worden uitgevochten wie er nummer 1 en wie er nummer 2 in de groep wordt. Een dag eerder zal de uitkomst uit Groep A bekend zijn, waardoor er zal worden bepaald wie de tegenstander van Brazilië wordt. En ook dat belooft emotie...

World Cup 2014 - DuiPor en CR7

Waarschijnlijk ben ik een van de weinige personen van het vrouwelijk geslacht die niet gecharmeerd is van de sterspeler van Portugal: CR7. De latin lover, de mooiboy, de heer C. Ronaldo. En 'niet gecharmeerd' is nog zacht uitgedrukt. Zijn enorm aanwezige ego vind ik ronduit afstotelijk. Wat ik helemaal niet begrijp zijn de hetromannen die hem adoreren. Hoe zit dat? Daar zou ik wel eens antwoord op willen ;). Geliefd of niet, CR7 heeft er weinig van. Hij heeft gelukkig genoeg liefde en adoratie voor zichzelf om alle critici te compenseren. Als je je afvraagt wat ik bedoel raad ik je aan om hem op te zoeken op Instagram of zijn film te kopen die binnenkort uitkomt. Waarvoor hij na zijn doelpunt in de finale van de Champions League zijn shirt uittrok en autistisch in de hoek van het veld in de camera ging staan brullen...

Nee, de plaatjes waar ik van geniet zijn hele andere Ronaldo foto's. Zijn huilende gezicht na de uitschakeling van Portugal staat dan ook op mijn netvlies gebrand. Vooruit, ik zal even laten zien hoe dat er ook alweer uitzag.

Het verbaasde me helemaal niet dat hij gister als een ultieme - ja... Wat is het woord? - binnenkwam. Pet achterstevoren, zonnebril op en stoere armgebaren makend. Zijn aftocht verliep heel anders. Op de vraag of hij commentaar wilde geven op de nederlaag van 4-0 tegen Duitsland schudde hij zijn hoofd waarna hij langs alle media stampte. Als er iets duidelijk is geworden tijdens de wedstrijd van gister is het wel dat CR7 niet alleen zelf niet scoort, maar dat hij - arme jongen - ook nog eens door zijn eigen ploeggenoten wordt gesaboteerd. Pepe, die - geheel terecht - door zijn eigen schuld de wedstrijd al in de eerste helft met een rode kaart verliet.... Coentrao die Nani bij een van de weinige kansen die Portugal krijgt voor de voeten liep... Nee, het Portugese elftal is nog niet zo smooth als Ronaldo's voorkomen. We zullen zien of hij dit WK toch nog naar zijn hand kan zetten... Óf dat hij nogmaals huilend het veld verlaat ;).

Het F-woord

Het F-woord
Je komt het met de World Cup overal tegen: het F-woord: fitheid. Iedereen wil het, maar je hebt het of je hebt het niet. Je werkt ervoor, hoopt erop, werkt er naartoe, probeert het zo maximaal mogelijk te optimaliseren, maar aan het eind van het liedje is het een simpel ja of nee. Je bent fit of je bent het niet. En half, of redelijk of alle gematigde versies voor topfit tellen eigenlijk niet. Nu met het WK kun je het goed zien bij de voetballers. Niet altijd meteen, maar sommige teams kunnen het hoge wedstrijd niveau nu eenmaal langer vasthouden dan anderen. En ja, dan ontstaat er meer ruimte op het veld, komen er meer kansen op doelpunten en wordt daarmee ook de kans dat je wint groter.

Runningindex
Naar aanleiding van mijn runs de afgelopen drie weken ben ik mijn eigen - niet bestaande - fitheid aan het evalueren. Door het vergelijken van de runningindex die door mijn hartslagmeter aan de run wordt toegekend kun je de voor- en achteruitgang meten.

 

Deze runningindex geeft aan hoe fit je bent en hoe effectief je met zuurstof omgaat. Bij de run in Milaan wist ik van tevoren dat mijn fitheid nogal te wensen liet en hoopte ik simpelweg op het voltooien van de race. Met een runningindex van 48 scoorde ik gemiddeld. In Amsterdam bleek mijn runningindex gedaald naar de 47. Bij het lokale wedstrijdje van afgelopen zaterdag zat mijn runningindex weer op de 48. Kortom: voor mij als recreatieve hardloper is het moeilijk om echt grip op mijn fitheid te krijgen. Ik weet dat als ik meer ga trainen ik fitter zal worden, maar ik krijg er niet de volle controle over. Toch motiveert (of misschien nog wel meer frustreert) het wel dat ik ook met een runningindex van 52 heb gelopen. En daar moet ik weer naartoe. Met of zonder gebruik van andere F-woorden tijdens de training ;).

Lokaal wedstrijdje 10K

Jaja, vandaag was er na een jaar weer de start van de lokale 10 kilometer run. Zoals ik al schreef stond vast dat ik mijn tijd van vorig jaar niet zou evenaren. Eerlijk gezegd had ik een tijd van rond de 58 minuten in gedachten. Want in de derde wedstrijd op rij - in drie weekenden achter elkaar - zou het mooi zijn om er iedere keer een minuut af te rennen.

Een run in een dorp is iets bijzonders. Want hoewel ik graag naar een grote stad verhuis, doen dit soort momenten je ook realiseren hoe gezellig het kan zijn. Aan de start ken je bijna iedereen. In ieder geval van naam en anders wel qua familie. Zowel mijn broer als ik doen mee, maar er zijn ook hele gezinnen die meedoen. En dat heeft ook z'n charme. Het is echt een soort van kneuterige aangelegenheid. Aan de andere kant maakt dit ook een speciale soort van motivatie en fanatisme los. Als mensen vragen wat je kunt winnen is dat dorps-eer. En de waarde daarvan moet niet worden onderschat ;).

De run

Al vrij snel na het startschot dacht ik alleen maar aan de finish. Rond kilomter 3 vond ik het wel tijd om te finishen. Compleet belachelijk en irreeel natuurlijk, maar dat dacht ik echt. In de run zat er  een tunneltje en een brug verwerkt en omdat je het parcours kent weet je hoe venijnig die kunnen zijn. Gelukkig kon ik na de derde kilometer aanhaken bij twee  grote mannen zodat ik een beetje uit de wind kon rennen. Op het keerpunt stonden er flesjes water. Ik heb het flesje meegenomen tot aan de finish. Gedronken, gespoeld, in mn nek gegoten, over mn benen... Ja charmant is anders, maar je moet toch wat als je het zo heet hebt... Rond kilometer 7 merkte ik op dat ik een blaar kreeg. What the... Dat kan toch niet met schoenen waar je al lang in rent en dan ook nog bij zo'n korte afstand? Later realiseer ik me later dat het misschien komt door het water over mn benen gieten, want dat komt natuurlijk ook in mn sokken en schoenen... De laatste kilometers moet ik een extra blikje wilskracht opentrekken. Stoppen is sowieso geen optie, maar aanzetten lukt ook niet echt. Op kilometer negen heb ik een leuk gesprek met schaatser Hein Vergeer die naast me komt rennen en dan is de finish eindelijk inzicht!!! Ik pers er nog een soort van korte sneue versnelling uit, maar dat mag geen sprint heten...

Uiteindelijk heb ik een tijd van 00:55:en nog iets (de officiele tijd is nog niet binnen). Ik snap nu ook waarom de wedstrijd niet meeviel, ik heb gewoon harder gelopen dan de beoogde 58 minuten. Het is jammer dat ik niet zo snel ben als vorig jaar, maar het geeft wel hoop voor de aankomende 10 kilometers, want we gaan langzaam weer terug naar de 52 minuten. Ennn het is natuurlijk ook gewoon mijn eigen schuld, want als ik sneller had gewild, had ik gewoon beter moeten trainen! Dus volgend jaar de revanche op mezelf :)!

World Cup 2014 - Oraaaanjeeee!!! (MexKam, SpaNed, ChiAus)

De laatste voorbereidingen voor de 10 kilometer van morgen
Morgen is 10 kilometer race hier in het dorp. Ik ben dan ook druk bezig met de laatste voorbereidingen; shirtjes wassen, outfit uitzoeken, schoenen klaarzetten, hardloopsokken netjes in bundeltjes vouwen en natuurlijk vanavond pasta eten ;) :). Vaststaat dat ik niet zo snel zal zijn als vorig jaar (al zou ik dat natuurlijk wel heel graag willen). Negende dame met een eindtijd van 52:30 zit er dit jaar niet in. Dat neemt niet weg dat ik ga proberen om zo hard mogelijk te racen natuurlijk ;)... En met mijn net gedownloade mixtape van Yellow Claw moet dat goedkomen. Een ander motiverend elementje wordt gevormd door de WK wedstrijden van vanavond!!! Ik voel de spanning al voor de mannen van Oranje die vanavond Spanje zullen treffen.


Testosteron tot de 66e macht
Jaja, drie wedstrijden op een avond. Dat zijn 270 minuten voetbal, en zonder de verlengingen mee te rekenen! Dat betekent ook minstens 66 mannen in beeld, zonder de wissels en coaches. Want alhoewel ik voetbal bloedserieus neem, het oog wil ook wat. Dit is een heus spektakel en een hoop spanning! Want met ons eigen Nederland op de mat vanavond hoop ik dat mijn nagels na afloop nog even strak in de (oranje) lak zitten als nu.

#MexKam
Het regent kennelijk niet alleen hard in Nederland. Ook in Brazilië kan het met bakken uit de hemel komen. Note to Adidas;  bij veel regen worden de shirts transparant (veel wasbordjes gezien).
Man of the Match
De scheidsrechter, die drie doelpunten afkeurde, waar er over de twee aan de zijde van Mexico nog over valt te discussiëren...

#SpaNed
Nou nou nou!!! Allemachtig. Wat moet je daar nou van zeggen? Wie had dat gedacht? Over revanche gesproken... Dit heet afdrogen... 1-5 oftewel gewoon de Spanjaarden verslagen met 5-1!!!
Man(nen) of the Match
Oke oke, ik was geen fan, maar toch komt na deze wedstrijd de heer Van Persie alle eer toe. Die eerste goal van Nederland met een soort springende zeehondactie was ontzettend knap.

Maar ook Robben en De Vrij hebben natuurlijk bijgedragen aan deze geweldige uitslag!

#ChiAus
En met een uitslag van 3-1 wordt dan de voetbalavond/nacht afgelsoten. Die Chilenen moeten goed in de gaten worden gehouden. Maar voorlopig mag Nederland eerst genieten van de uitslag en staat eerst de wedstrijd tegen Australie op her programma.
Man of the Match

De Australische Cahill, omdat zijn doelpunt na een achterstand van 2-0 toch de Australische hoop weer doer oplaaien.

Concluderend na deze drie wedstrijden kannin ieder geval worden vastgesteld dat er aan doelpunten - afgekeurd en onafgekeurd - geen gebrek was. Geweldig!

World Cup 2014 - BraKro

De aftrap
En toen was het moment daar. Het startschot van de World Cup Brazilie. Na lang wachten. We moesten wel eerst even door de opening heen bijten, maar dan heb je ook wat. De openingswedstrijd Brazilie-Kroatie.

Schokkend moment
Het lag in de lijn der verwachting dat de openingstreffer van Brazilie kwam. Schokkerender was het dat Marcello voor eigen doel koos, een eigen doelpunt. Bij de close-up voelde ik zijn pijn. Zijn gezicht sprak boekdelen. Wat moet hij zich ellendig hebben gevoeld. Gelukkig werd zijn pijn enigzins verzacht door de drie Braziliaanse treffers.

Man of the Match
Op een toernooi is het altijd de vraag welke grote ster het waar gaat maken. En als nieuw getipt Braziliaans talent met een toernooi in eigen land moet je cool zijn en blijven. Heel cool. Dat Neymar onder druk stond is dan ook een understatement. Maar wat heeft ie het waargemaakt. Met twee doelpunten in de eerste wedstrijd kun je thuiskomen! :)

World Cup 2014 - Oehlalala Brazilllll!!!

Hoe gaat dat spreekwoord ook alweer? Iets met geduld? Nou ach, het maakt ook niet zoveel uit, want geduld is niet een van mijn sterkste eigenschappen ;).

Ik vind dan ook dat we wel lang genoeg hebben moeten wachten op de aftrap van de World Cup Soccer in Bazil. Ik heb de app al gedownload op m'n telefoon, de wedstrijden in mijn agenda genoteerd... Laat het toernooi maar beginnen! Nu is het eindelijk zover. Nog maar een nachtje slapen...

Naast scriptie schrijven, werken en hardlopen zal ik dan ook zoveel mogelijk wedstrijden kijken en hierover bloggen. En ik kan m'n lol op. De poulfase van een world cup is iets magisch. Drie wedstrijden per avond en op zaterdag zelfs vier. Heerlijk. Ik houd ervan. De spanning op internationaal niveau, alle atleten die zich inzetten voor het behalen van succes voor de eigen natie, het heeft iets heroïsch. En dan heb ik het nog niet eens over alle strak in elkaar gedraaide campagnes van alle sportmerken. Prachtig! Hier een paar voorbeelden, waar mijn sporthart sneller van gaat kloppen

Nike heeft natuurlijk een uiterst strakke campagne, met de slogan Risk Everything.

Maar ook muziekfabrikanten springen in op het WK zoals de mooie campagne The Game before The Game van Beats by Dr. Dre.

Maar naast dat mijn hart sneller gaat kloppen van campagnes en mooie mannen moet er natuurlijk ook nog worden gerend. Dus ik zoek nog even naar een uitdaging/verbinding in verband met de uitslagen van de wedstrijden... Misschien dat ik iedere uitslag vertaal naar minuten om hard te lopen? Ik moet er nog even over nadenken.. Suggesties zijn welkom!!! :D

 

Ladies en gentlemen: LET THE GAMES BEGIN!

We Own The Night Amsterdam 2014

Hier zijn we dan. Een jaar na mijn allereerste race. Terug in Amsterdam, waar het eigenlijk allemaal begon. Waar ik mijn eerste runnershigh beleefde.

Vandaag heb ik wederom steun van mijn lieve broer en daarnaast heb ik ook mederenners bij me. Hoe leuk is dat! Met z'n drieën is gewoon leuker dan alleen. En alhoewel ik weet dat ik niet zo snel zal zijn als vorig jaar (daarvoor heb ik simpelweg teveel stilgezeten) ben ik wel voorbereid op het genieten. Bij de aankomst denk een goede verwachting te hebben van hoe het zal zijn, maar ik heb het helemaal mis. Hoewel deze run net zoals mijn halve marathon begint en eindigt in het Olympisch Stadion in Amsterdam is de sfeer heel anders! Opnieuw word ik overdonderd door het effect van zoveel dames bij elkaar. De zee van azuurblauwe shirts met paardenstaarten is overweldigend.

Eva Simons doet vooraf het Olympisch Stadion trillen op zijn grondvesten!!! Dit is een warming up 2.0.

Geheel tegen de verwachtingen in vertrekken we te laat (want zelfs in Milaan vertrokken we op tijd). Alle deelneemsters om me heen willen ook duidelijk weg. Na een vertraging van een 20 minuten mogen we dan eindelijk naar de start. De indeling in verschillende vakken is fijn en een enorme verbetering ten opzichte van vorig jaar. Arie Boomsma praat ons weg en vraagt ons voorzichtig te zijn op het parcours wat dwars door het centrum van Amsterdam loopt.

Met de veiligheid zit echter wel snor. Met de ogen strak gericht op de sporen van de trambaan overleef ik de kruispunten. Daarna is het tijd om om me heen te kijken. Het publiek langs de kanten van de weg klapt en juicht om ons aan te moedigen. Dank daarvoor aan iedereen die daar stond, want als je rent geeft dat een enorme energie. Ook voor de mannen die met ontbloot bovenlijf (buikspieren 2.0) op blokken in het Vondelpark stonden: hartelijk bedankt! 

In vergelijking met Milaan gaat rennen het best oké. Het is hier ook warm, maar er zit wel zuurstof in de lucht en de paden in het Vondelpark zijn verhard. Ook zijn de wegen lekker breed, waardoor er meer ruimte is om te rennen. De eerste kilometers zoeven voorbij. Rond kilometer 7 lijkt het opeens minder goed te gaan. Ik heb netjes gedronken bij kilometer 5, maar heb alweer dorst. Ik zie ergens een kraampje met bekertjes water die bewoners hebben neergezet, maar het is te druk om daar een bekertje te bemachtigen. Allemachtig, het lijkt wel Deathrow, overal om me heen gaan mensen totaal in de ankers. Er wordt hier gelopen. Ik moet mezelf streng toespreken en de drang om ook te lopen onderdrukken. Nee, lopen doen we lekker thuis. Dit is de freaking We Own The Night! Doorgaan! Als we het Vondelpark weer in rennen weet ik dat we gelukkig niet heel ver meer hoeven. Mijn redding in deze race is dat duidelijk is aangegeven waar de finish is. Niet - Milano Style - dat iedereen denkt dat ze er bijna zijn en een massale sprint trekt om vervolgens te concluderen dat er nog een kilometer volgt... :P. De finish is bij het binnenkomen van het Olympisch Stadion en beter dan het podium van vorig jaar (want in felle spotlights moeten wachten is minder fijn). 

Na de finish staat er gelukkig nu ook water in plaats van kokosnootspul. En na het aannemen van de goodiebag en ketting kan ik zeggen dat het erop zit.

WE OWNED THE NIGHT!!!!

Na twee keer We Own The Night kan ik terugkijken op enorm mooie ervaringen. Milano en Amsterdam. Beide races gingen niet om de snelheid, maar om het weer genieten van hardlopen. Het waren twee totaal verschillende races en als je vraagt welke ik leuker vond... Nou, dan zou ik ze volgend jaar nog een keer allebei moeten rennen ;) :P. En laten we dan ook Berlijn, Londen en Parijs erbij pakken :D!

Ik ga nu lekker genieten van de foto's en me opladen voor de race volgend weekend in mijn dorp hier. Want waar het me de afgelopen maand ontbrak aan motivatie heb ik nu gewoon niet zoveel keus. We. Gaan. Er. Volop. Tegenaan. Ja ja, deze maand is goed voor het sporten!