Lokaal wedstrijdje 10K

Jaja, vandaag was er na een jaar weer de start van de lokale 10 kilometer run. Zoals ik al schreef stond vast dat ik mijn tijd van vorig jaar niet zou evenaren. Eerlijk gezegd had ik een tijd van rond de 58 minuten in gedachten. Want in de derde wedstrijd op rij - in drie weekenden achter elkaar - zou het mooi zijn om er iedere keer een minuut af te rennen.

Een run in een dorp is iets bijzonders. Want hoewel ik graag naar een grote stad verhuis, doen dit soort momenten je ook realiseren hoe gezellig het kan zijn. Aan de start ken je bijna iedereen. In ieder geval van naam en anders wel qua familie. Zowel mijn broer als ik doen mee, maar er zijn ook hele gezinnen die meedoen. En dat heeft ook z'n charme. Het is echt een soort van kneuterige aangelegenheid. Aan de andere kant maakt dit ook een speciale soort van motivatie en fanatisme los. Als mensen vragen wat je kunt winnen is dat dorps-eer. En de waarde daarvan moet niet worden onderschat ;).

De run

Al vrij snel na het startschot dacht ik alleen maar aan de finish. Rond kilomter 3 vond ik het wel tijd om te finishen. Compleet belachelijk en irreeel natuurlijk, maar dat dacht ik echt. In de run zat er  een tunneltje en een brug verwerkt en omdat je het parcours kent weet je hoe venijnig die kunnen zijn. Gelukkig kon ik na de derde kilometer aanhaken bij twee  grote mannen zodat ik een beetje uit de wind kon rennen. Op het keerpunt stonden er flesjes water. Ik heb het flesje meegenomen tot aan de finish. Gedronken, gespoeld, in mn nek gegoten, over mn benen... Ja charmant is anders, maar je moet toch wat als je het zo heet hebt... Rond kilometer 7 merkte ik op dat ik een blaar kreeg. What the... Dat kan toch niet met schoenen waar je al lang in rent en dan ook nog bij zo'n korte afstand? Later realiseer ik me later dat het misschien komt door het water over mn benen gieten, want dat komt natuurlijk ook in mn sokken en schoenen... De laatste kilometers moet ik een extra blikje wilskracht opentrekken. Stoppen is sowieso geen optie, maar aanzetten lukt ook niet echt. Op kilometer negen heb ik een leuk gesprek met schaatser Hein Vergeer die naast me komt rennen en dan is de finish eindelijk inzicht!!! Ik pers er nog een soort van korte sneue versnelling uit, maar dat mag geen sprint heten...

Uiteindelijk heb ik een tijd van 00:55:en nog iets (de officiele tijd is nog niet binnen). Ik snap nu ook waarom de wedstrijd niet meeviel, ik heb gewoon harder gelopen dan de beoogde 58 minuten. Het is jammer dat ik niet zo snel ben als vorig jaar, maar het geeft wel hoop voor de aankomende 10 kilometers, want we gaan langzaam weer terug naar de 52 minuten. Ennn het is natuurlijk ook gewoon mijn eigen schuld, want als ik sneller had gewild, had ik gewoon beter moeten trainen! Dus volgend jaar de revanche op mezelf :)!