Aan de combinatie van hardlopen en yoga heeft mijn lichaam wel even moeten wennen. Omdat de beenspieren 'strak' kunnen staan na het hardlopen, moet er bij yoga extra worden gestretched. Zeker nu ik dinsdag van mezelf een rondje 'vol' mocht gaan. De snelheid was niet om over naar huis te schrijven, maar het gevoel dat je even het gaspedaal dieper mag indrukken is fijn. Het zonnetje scheen en er waaide een flinke wind, dus er was genoeg om van te genieten en tegen te vechten. Ik ging 'ouderwets kapot' ofzoiets ;).
Bij yoga bestaat zoiets niet. Daar is juist de beheerste controle over de spieren en het 'gracieus' bewegen op de mat belangrijk. (En geloof mij, als ik hardloop dan is er niets gracieus).
Toch hebben hardlopen en yoga ook veel gemeen. In beide disciplines zoek je je grenzen op en verleg je die. Comfortabel worden met het oncomfortabel zijn. Omdat je weet dat het je beter maakt en het de volgende keer minder erg is. Je wordt teruggeworpen op jezelf en is het vooral een kwestie van gedachten uitschakelen en doorgaan. Concentreren op de ademhaling.
En over grenzen opzoeken gesproken: ik ben verrast door hoe fijn het kan zijn om al om 10:00 uur op je vrije zaterdagmorgen op een yogamat te staan. Daarvoor sta ik dan om 07:30 op. Maar niet alleen het vroeg opstaan op een zaterdagmorgen is een overwinning... Vandaag hebben we een flinke uitdaging gehad in de vorm van het gebruiken van een yogariem en yogablokken. (En dat was oncomfortabel 2.0 ;)). Ja, grenzen opzoeken en verleggen dus.
Namasté ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten